Konferencja genewska (1973)

Ten artykuł dotyczy konferencji w sprawie konfliktu izraelsko-arabskiego. Zobacz też: inne konferencje genewskie.

Konferencja genewska – konferencja międzynarodowa zorganizowana w grudniu 1973 roku jako próba wynegocjowania rozwiązania konfliktu arabsko-izraelskiego.

Konferencja została zwołana na podstawie Rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 338, która wzywała do zawieszenia broni i zakończenia wojny Jom Kipur. W wyniku starań amerykańskiego sekretarza stanu Henry’ego Kissingera, będących później określanymi jako część „dyplomacji wahadłowej”, konferencja została otwarta 21 grudnia 1973 roku pod auspicjami Sekretarza Generalnego ONZ, z udziałem Stanów Zjednoczonych i ZSRR jako współprzewodniczących. Obecni byli także ministrowie spraw zagranicznych Egiptu, Jordanii i Izraela. Miejsce Syrii pozostało puste, choć ten kraj wskazywał na możliwe dołączenie do rozmów w późniejszym czasie^[1][2].

Pomimo że w Genewie nie osiągnięto porozumienia, starania nie poszły na marne. Po wyborach w Izraelu, 18 stycznia 1974 roku zostało podpisane porozumienie o wycofaniu wojsk pomiędzy Izraelem i Egiptem, natomiast 31 maja podpisano podobny dokument pomiędzy Izraelem i Syrią.

Mimo że próby do wznowienia konferencji w następnych latach zakończyły się niepowodzeniem, przejściowe porozumienie w sprawie półwyspu Synaj pomiędzy Izraelem i Egiptem zostało formalnie podpisane w Genewie 4 września 1975 r. jako część procesu konferencji. W treści porozumienia zaznaczono, że „konflikt pomiędzy tymi dwoma państwami nie powinien być rozwiązany w sposób militarny, a za pomocą pokojowych środków”.